មុខមាត់ស្រស់បស់ព្រោះបានជួបជុំ រងទុក្ខប៉ុនភ្នំយំព្រោះព្រាត់ប្រាស
យប់មានដួងខែព្រោះមេឃស្រឡះ លោភលន់ឥតខ្មាសព្រោះប្រាថ្នាធំ។
សទៅជាខ្មៅ
ព្រោះលុយដៅចុះ ត្រូវទៅជាខុសព្រោះតែគំនុំ
ដំបៅមិនសះព្រោះខ្ទុះវាកុំ ដើមឈើរលំព្រោះដាច់ឫសគល់ ។
ក្នុងផ្ទះងងឹតព្រោះបិទបង្អួច ចោរហ៊ានចូលលួចព្រោះកម្មឱ្យផល
អាក្រក់ថាល្អព្រោះតែមិនយល់ វង្វេងវិលវល់ព្រោះអវិជ្ជា។
តម្កើងឫកខ្ពស់ព្រោះតែភ្លេចខ្លួន ផ្តើមរឿងគុំកួនព្រោះតែឥស្សា
កើតជាជម្លោះព្រោះឥតមេត្តា ហ៊ានពោលមុសាព្រោះតែចង់ឈ្នះ។
បាត់បង់ខន្តីព្រោះតែហិង្សា បាត់បង់ធម៌អាថបុណ្យត្រូវវិនាស
ដើមត្នោតដាច់ក
ព្រោះតែរន្ទះ បូជាសំពះព្រោះតែជ្រះថ្លា។
គុណធម៌ធ្លាក់ទាបព្រោះលាភទាញចុះ សីលដាច់ធ្លាយសុសព្រោះតែតណ្ហា
លោភៈនាំចង់បាត់បង់បញ្ញា ទោះរៀនធម៌អាថក៏ពុំងាយចេះ។
មានតិចខ្វះតិចព្រោះលោភឥតកើន មានច្រើនខ្វះច្រើនព្រោះកើនកិលេស
ចាប់ផ្តើមសន្សំព្រោះលាភបញ្ចោះ កុសលត្រូវឆេះព្រោះភ្លើងលោភៈ។
ដោយឧបាសក គុយ សុធន
(សៀវភៅជំនួយសតិភាគទី ៥, ទំព័រ២៥២)
No comments:
Post a Comment